18.günde İstanbul-Ankara-İzmir ve Kentsel Hareketler bağlamından Türkiye ve Dünya

Tüm demokratik haklarımız (Çevre hakkı, Yaşam hakkı, Kent hakkı, Barnma hakkı, vd) Türk hukuk sistemi ile koruma altındadır. Ancak torba kanunlarla hızla meclis gündeminden geçirilen her türlü yasal-yönetsel değişiklik tek tek inceleme konusudur. Yeni kanunların dahi düzenlenme süreçlerinin bu yöndeki ihlalleri önleyecek şekilde derinleştirilerek iyileştirilmesi gerekir.

Gezi parkı direnişi ve destekleyici tüm demokratik bileşenler, ayrıca diğer büyük şehirlerimizin (Ankara, İzmir, Mersin, vd.) kamusal alanlarında benzer şekilde bugüne kadar görülmemiş boyutlarda halk direnişleri sergilene gelmektedir. Özellikle tüm bu şehirlerimizdeki STÖ'lerce ve bağımsız halk kitlelerince dile getirilenler, yerel ve merkezi idarelerce en ince ayrıntısına kadar dikkate alınmak zorundadır.

Ağır can ve mal kayıplardan da defalarca ve şu son 18 günde gayet net bir şekilde görülmüştür ki; protestolara sadece şiddetle karşılık vermek ve yetersiz söylemleri sürdürmek, tüm önemli ayrıntıların üstünü örterek, gerçekleri görmezden gelip, askıda bırakıcı önlemleri devreye sokan taraflı destpotik anlayışlar sorunludur. Bu anlayış günümüzde artık çoktan eskimekte olan salt diktatöryel siyasal bir tepki olup, demokratik bir toplumdan beklenenlerden oldukça geriye gidişin izleri olarak algılanmaktadır.

Tüm idarelerin sahip olduğu yetkiler, ürettikleri tepkiler ile karşılaştırıldığında, (yasama-yürütme-yargı, güçlerin ayrılığına karşın) ortak idari aklın hala oldukça yetersiz kaldığı açıktır. Bu yönleriyle yetkiller artık tüm yönleriyle mercek altındadır. Bu yüzden, idari ve hukuki farkındalık güçlendirilerek, süreçlerde halkı bilgilendirici şeffaflık acilen sağlanmalıdır.

Karşılıklı görüşmelerle gelinen son noktada, biraz ümit verici bir tavrın sergilenmiş olması yeterli olamaz. Hürriyetleri kısıtlayıcı her tedbir ve artan ağır cezalandırıcı yaklaşımların, bu tür kentsel hareketlerde, hiç bir zaman sağlıklı sonuç vermediği dünya örneklerinde izlenmiştir ve dolayısıyla yine vermeyeceği düşünülmektir.

Özellikle ezilenlerin olduğu her toplumda rahat uyunamayacağı ortadadır. Görmemezlikten gelinerek, gelecek kuşaklara emanet ettiğimiz, insanlığın ortak hafızasını kirleten bu insanlık dışı düzen ile baskın bir şekilde ürettiği bu açık gerçek; çevrenin ve gezegenin taşıdığı risklerin de hızla artmasına sebep olmaktadır. Görülen şudur ki; doğal ve kültürel kaynaklarımız salt sermayenin güdümü altına sokulmakta, yerel halkın söz hakkı hiçe sayılmakta ve demokratik tüm süreçler, yeni yasalarla dahi ihlal edilebilmektedir.

Ayırca son 10 yıllık süreçte, ülkemizdeki güvenin kademeli olarak sarsıldığına tanık olmaktayız. Bu biriken son günlerdeki tepkinin boyutlarından açıkça görülebilmektedir.

Güvenin yeniden tesisi ise, oldukça uzun bir zaman alacaktır. Artık bu yolda, daha sağlıklı kararlar alınabilmesi için, siyasal tutum ve kararlılıkların, hep yeniden farklı halk bileşenleriyle öz-eleştirel bir boyutta ve açık bir şekilde yeniden gözden geçirilmesi ve kamu oyu ile paylaşılıp tartışılarak alınması gerekir. Bu yönde beklenegelen halkın katılımı da sağlandığına göre; tüm bunların dikkate alındığı süreçlere evrilen bir demokratik toplum özlemiyle, her kademeden gösterilecek her duyarlı davranışta taktir toplayacaktır.

Direnişte, idarede hep ortak akılla olur. Ortak gelecekte söz hakları ve ifade özgürlükleri kısıtlanamaz, bastırılamaz. Korku toplumları orta çağda kalmıştır. Anadolu coğrafyası dünyanın en değerli katmanlarını hamurunda barındırmaktadır. Bu toprakların çevre, insan ve toplum felsefesi tüm dünyaya aydınlık bir gelecek sağlayacaktır.